No i już po wszystkim cz.1

Jak każda napiszę: Tyle przygotowań a tak szybko to minęło :)

Teraz opiszę 4 dni przed ślubem bo nie spodziewałam się takiego nawału zajęć. W następnych postach ślub, ogrodowe poprawiny i wakacje.

Od wtorku miałam wolne i starałam się ogarnąć ile mogłam.

Cztery dni do: Ogarnęłam z grubsza mieszkanie - pochowałam niepotrzebne rzeczy po szafach, powynosiłam do piwnicy, co większe klamoty, żeby na zdjęciach nie było chaosu w tle. Kupiłam świeże zioła do doniczek w kuch i wrzosy na balkonik. Ugotowałam obiad na 3 kolejne dni, bo wiedziałam, że nie będzie czasu na gotowanie (ale potem się okazało, że nie było czasu nawet na jedzenie). Spokojnie przygotowałam świeczniki z piaskiem, lampiony i korki do winietek żeby sprawnie wywieźć wszystko w piątek wieczorem. Na 18. miałam jeszcze spotkanie z klientką ( do 22) nie mają ludzie sumienia. Ogólnie spokojny i owocny dzień.

Trzy dni do: Z rana pojechałam na giełdę oszacować sytuację- co jest czego nie ma i co mogę z tego zrobić za normalne pieniądze. Kupiłam kilkanaście małych dyń ozdobnych białych i zielonych i gąbkę florystyczną. Potem na 10 miałam spotkanie w salonie ślubnym na odbiór sukni - pojechałam ze świadkową. Sukienka pasowała wszystko było ok, tylko kasy na koncie zabrakło na zapłacenie :) Świadkowa stanęła na wysokości zadania i pożyczyła ze swojego konta. Po prostu zapomniałam przelać z oszczędnościowego. Potem pół dnia szukałyśmy butów dla świadkowej - nie znalazłyśmy. Sukienkę z salonu zabrałyśmy do mamy do domu gdzie miałam ją ubierać w dzień ślubu, tak jakoś stwierdziłyśmy, że spróbujemy ją włożyć i dopasować dodatki na spokojnie no i okazało się że sznurowanie nie jest takie proste na jakie wygląda i ćwiczyłyśmy je jakieś 1,5h w miedzy czasie sprawdzając jak to powinno wyglądać na internecie. Całe szczęście, żeśmy chciały te dodatki przymierzyć bo byśmy w dzień ślubu poległy na sznurowaniu a nie jak przypuszczałam na dodatkach. Te nie przysporzyły trudności - pierwotnie kupiony granatowy sweterek z wysokim stanem przekonał mamę, a na szyję włożyłam naszyjnik z masy perłowej pożyczony od koleżanki - duży owalny: ten

Po południu jeszcze chwilę posiedziałam u świadkowej z jej córeczką. A potem oczywiście na złamanie karku leciałam do Gdyni, bo trzeba było kupić prezent dla naszego chrześniaka którego mieliśmy ochrzcić przed naszym ślubem. Wieczorem jeszcze spotkanie z DJ w restauracji i finito. Myślałam, że padnę ze zmęczenia i jeszcze dopadła mnie nieciekawa przypadłość związana pewnie ze stresem więc cierpiałam wieczorem i następnego dnia. 

Dwa dni do: Dzień zapowiedziany przez Świadkową jako organizowany przez nią od godziny 13. Do 12.30 sprzątałam mieszkanie - kurze, doogarnianie, a chłopisko miało potem pozmywać podłogi. Od 13 ze świadkową leżałyśmy w SPA - najlepszy prezent ever! Za to mój P miał "dzień konia" bo okazało się, że na obiad do nas (28m2) przyjedzie jego brat który tego dnia ze Szwajcarii przyleciał z rodziną (w sumie 4 os)  i jego mamusia z siostrami - to już 7osób + on to 8. Biedny dzwoni do mnie o 16 pytając czy my w ogóle mamy jakiś obrus w domu.. że on sobie da radę żebym tylko ciasto kupiła i słuchajcie dał radę! Ja spokojnie po 19, bo jeszcze na obiad poszłyśmy, przyjechałam z ciastem, wymasowana i wygrzana w saunie ze świeżym pedicurem a tam tłum ludzi w domu. Po 2 godzinach tłum się zmył.

Jeden dzień do: To była rozpacz od 5 rano.. Pojechaliśmy na giełdę po kwiaty - piękne udało się kupić, wracając zajechaliśmy do mojej mamy po kwiaty z ogrodu, nawet jej nie budziliśmy tylko wycięliśmy co potrzebne i polecieliśmy dalej, odebrać od koleżanki sukienkę na wszelki wypadek na wesele, potem mój P próbował się zdrzemnąć (czego potem żałował bo tej godzinki brakowało mu w ciagu dnia) a ja poleciałam do sklepu po jakieś drobiazgi - nitkę, agrafki, leki. Spakowałam torbę z potrzebnymi rzeczami na sobotę, a następnie zabrałam się za układanie dekoracji z kwiatów. Proszę jak pięknie

Objaśnię dekoracje- kwiaty nawiązywały do naszej kolorystyki bo prócz czarno -czerwonych dalii i ciemno różowych pędzelków były w nich niebieskie osty, takie subtelne i nie dosłowne nawiązujące wyszły mi te kompozycje.

W tym czasie P wstał i zaczął kończyć graficzne sprawy (winietki, różne menu,opisy do księgi gości) i chciał zanieść to wszystko do drukarni i tu się zaczęły schody bo w kółko coś było źle czegoś brakowało i chyba ze 3 razy wracał do domu coś poprawiać. W między czasie zaczęliśmy sprawdzać gdzie i na którą spowiedź jest i  znów wtopa bo 2 podejścia w sumie mieliśmy i wszystkie chybione bo niestety na necie letni rozkład spowiedzi był. Potem pognaliśmy w korkach przez miasto na 2 auta ze świadkami i ich dziećmi do Gdańska papiery podpisać - w ostatniej chwili wpadliśmy do biura parafialnego, na każdych światłach wiercąc się ze zdenerwowania. Musieliśmy podpisać dokumenty w piątek bo do ślub mieliśmy w kościele nie będącym parafialnym no a księga nie może opuszczać swojego kościoła. 

Wszytko poszło by sprawniej gdyby nie rodzinka P która tak przeciągnęła jakiś swój spacerek, że w auta wsiedliśmy punk 16 i wpakowaliśmy się w najgorsze korki... 

Po podpisaniu papierów ruszyliśmy znów do Gdyni - P spokojniej, a ja co sił w nogach bo musiałam na paznokcie wrobić w godzinę z Gdańska do Gdyni Chyloni a po drodze zostawić w mieszkaniu świadkową z córą. I znów w ostatniej chwili wpadłam, przeklinając na czym świat stoi. Po pazurach znów gazu na kolejną próbę wyspowiadania się i znów fiasko. Załamani perspektywą wstawania o 6 rano w dzień ślubu (bo wtedy na pewno była spowiedź w czasie mszy porannej) pognaliśmy do domu, a P pojechał po brata i jego rodzinę bo brat miał tego dnia urodziny i mieliśmy gdzieś z nimi pójść na kolację. Ja miałam z 20 min wolnego w domku więc zabrałam się za wycinanie menu ( 50 w 20 min), a na kolacje do knajpy spakowałam sobie winietki do wycięcia. W godzinę zamówiliśmy i zjedliśmy kolację (jedyny posiłek dnia) i znów polecieliśmy po dekorację do mieszkania i do restauracji dekorować po drodze odwożąc dzieci i żonę P brata. W restauracji byliśmy o 23 i do północy rozstawialiśmy się ze wszystkim, oczywiście okazało się że jedna winietka zginęła, ale cud koleżanka, która pomagała przy dekoracji zgodziła się na następny dzień dodrukować tą winietkę. Jakoś przed 1 byliśmy w łóżku. 

Po tym dniu czuliśmy się tak jak by ktoś zebrał wszystkie nasze sesje z 5 lat studiów i spakował nam je w jeden dzień. Kongo jakiego w życiu nie mieliśmy, ale nie żałuję wkładu pracy- uważam, ze było warto.